เพื่อน..

ข้อมูลเบื้องต้น

คู่จิ้นในโรงเรียน...ซึ่งเป็นชายชาย



เรื่องนี้เกิดจากการจิ้นรุ่นพี่ในโรงเรียน ซึ่งบางฉากบ้างตอนเป็นโมเมนต์จริงๆที่เกิดขึ้น และบางตอนได้เอามามโนต่อ.....



ปล.ฝากติชมกันด้วยน่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกเลย ^^ สำหรับชายชาย











 

-----------------------------

เนื้อเรื่อง

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่รู้สึกแบบนี้

อยากอยู่ใกล้มัน ชอบมองมันยิ้ม ห่วงมัน

โอ๊ยยยยยย ไอเชี่ยบูม มึงกำลังทำให้กูเป็นบ้า!

ผู้ชายไม่ควรมีความรู้สึกกับผู้ชายด้วยกัน หรือว่า ผมชอบมัน !!!…

อ๊ากกกกก ไม่ !!!!! ผมมีแฟนแล้ว! ไม่ !!!!!!!ผมรักแฟนมากกกก !

“ไอมาร์ค !”

“…....”

“ไอควายมาร์ค !!!!”

“เฮ๊ยยย จะตะโกนทำซากอะไร”

“ก็มึงเมอลอย นึกถึงสาวไหนฟ้ะ”

“............” ถ้ากูนึกนึกถึงสาวก็ดีดิ แต่กูนึกถึงผู้ชายไง แล้วผู้ชายคนนั้นก็คือมึงไง ไอบูมมมมมมมม

“เงียบอีก เป็นไรป่ะว่ะ ไม่สบาย ปวดหัว ตัวร้อน นอนพักไหม?” นั้นไง เอามือมาสัมผัสหน้ากูอีก กูว่ามันไม่ใช่แหละๆ พออออออ

“ไม่เป็นไร ปล่อย” ผมรีบลุกขึ้นเดินหนี้มัน

“วันนี้กูไม่กินข้าวน่ะ”

“เรื่องของมึงซิ” ผมตอบปัดแล้วรีบเดินไป

“ไอสัด มึงจะรีบไปไหนว่ะ” มันโวยวายครับ แต่ก็วิ่งมาเดินข้างผม

“เรื่องของกูอีกแหละ” ผมตอบกลับไปแล้วรีบเดินไปที่โรงอาหาร โดยไม่หันมามองไอบูม มันก็ไม่ได้มาเดินข้างผมแต่อย่างใด

ผมควรเว้นช่องว่างระหว่างกันให้มากขึ้น ไม่ควรตัวติดกันอย่างกะฝาแฝดแบบนี้ เพื่อลดความฟุ้งซ่าน

พอมาถึงโรงเรียนอาหาร คือแบบมันวุ่นวายมากครับ ผมชิงมาซื้อข้าวก่อนเลยหลังจากนั้นก็มองหาไอเดอะแก๊งค์ก่อนมันนั่งไหนกัน  ไม่เจอ......แต่เจอไอบูมยืนข้างๆโต๊ะที่มีศิลปพละนั่งอยู่ แล้ว..แล้วไอศิลป์พละคนแรกก็เดินมาโอบมันครับ แล้วอีกคนก็ลูบหัวมัน คือ...มึง! ไอสัดดดดดดดดดดดดดดดดด

มันเห็นผมแล้ว มันทำท่าชี้ให้มานั่งที่ว่างสองที่ใกล้กับไอพวกสิลป์พละ หึหึ กูไม่นั่งจะทำไม หันหน้าหนี แล้วกูโกรธมันเรื่องไรฟ้ะ แม่งงงงง นั้นเจอเดอะแก๊งค์พอดี

“เอ้า ! ไอบูมล่ะ?” เพื่อนในกลุ่มถามขึ้น ไอนี่ก็ถามหาจังเลอะ

“นั้นไง มาแหละ” ตอบแบบปัด ก้มหน้ากินข้าวต่อ สักพักก็รู้สึกมามีคนมานั่งใกล้ ไม่ต้องเงยหน้าไปมองก็รู้ว่ามัน คือพวกเพื่อนมันจะเว้นที่ให้ผมกับไอบูมนั่งข้างกันตลอด แล้วแบบมันไม่ต้องก็ได้ป่ะ กูจะห่างกับมันนนนนนนน

5 นาที ผ่านไปเรียบร้อยแล้วครับ ทุกคนเก็บจานเรียบร้อย แยกย้ายกันไปซื้อขนม แล้วมัน ไอบูมมันก็ยืนรอผมตามเคย....เดินไปหามันหน่อย แต่เจอแฟนผมครับ เดินเลยไปคุยกับแฟนเลย มันก็ยืนอยู่ข้างหลังผม

สักพักรู้สึกว่ากะเป๋านักเรียนขยับ แล้วได้ยินเสียงมันบ่น งุงงิ้ง อะไรก็ไม่รู้ หันไปมองมันแวบนึง

“……………” ไม่พูด

แล้วก็หันกลับมาคุยกับแฟนต่อ ไม่จบครับ จะเขย่าอะไรหนักหนาว่ะ หันมามองมันแบบเต็มๆ

“.................” มันก็ไม่พูด มันกวนตีนครับ เรียกร้องความสนใจ ไม่สนเว๊ย กูจะคุยกับแฟน

สักพักรู้สึกว่ามีมือเอื้อมมาจากข้างหลัง แล้วชกน้ำที่ผมวางไว้ข้างแฟนผม แล้วก็เดินไปหน้ามินิมาร์ต มันยิ้มกวนตีนกลับมา คือมึงจะแกล้งกูว่างั้น ไม่สนเว๊ยยยย แค่น้ำแก้วเดียว แฟนสำคัญกว่า

“เอาไป ไม่หนุกเลย” มันวางแก้วไว้ แล้วเดินไปเลย

ผมรีบบอกลาแฟน แล้วเดินตามมันทันที แล้วกูจะรีบทำไม ==*

“ไอบูมเอาน้ำ” ยืนน้ำโกโก้แก้วเมื่อกี้ให้มัน

“ไม่กิน!!!!” ขึ้นเสียงใส่ สงสัยจะโกรธ

“กูทิ้งแล้วน่ะ ถ้ามึงไม่กิน” ผมทำท่าจะโยนทิ้งลงถังขยะ แต่มันดันหันมาก่อน

“เรื่อง! ของ! มึง! ไม่! เกี่ยว! กับ! กู!!!!!!!”

....เออ!!!! โกรธกูได้โกรธไป.....ไม่ง้อเว๊ยยยยย! ห่างกันได้ก็ดี

Boom

วันนี้ไอบ้ามาร์คมันเป็นไรไม่รู้ มันกวนตีน มันพูดไม่ดีกับผม ไม่ชอบเลยอ่ะ ไอเรื่องพูดมึงๆ กูๆ นี่ก็พูดกันบ่อยอยู่หรอกน่ะ แต่ไอประโยคที่ว่า

“เรื่องของมึง” “เรื่องของกู” แล้วท่าทีเฉยชาของมัน ไม่รู้ว่าผมไปทำอะไรให้มันโกรธ เลยลองกวน แกล้งมันไปเผื่อจะอารมณ์ดี แต่มันดันไม่สนใจผม สนใจแต่แฟนมัน งอลลลลลลลลเว๊ยยยยยย สุดท้ายมันก็ตามมาง้อแหละครับ แต่อยากเอาเคคืน

“ไอบูมเอาน้ำ” มันยื่นน้ำให้

“ไม่กิน!!!!” ขึ้นเสียงใส่ ให้รู้เลยว่ากูโกรธ

“กูทิ้งแล้วน่ะ ถ้ามึงไม่กิน” มันทำท่าจะโยนทิ้งลงถังขยะ หึหึคิดว่ากูเห็นแก่กินหรอ แต่ก่อนอ่ะใช่ แต่ตอนนี้ไม่ใช่ หันกลับไปด่า

“เรื่อง! ของ! มึง! ไม่! เกี่ยว! กับ! กู!!!!!!!”

หลังจากจบประโยคนั้น เริ่มรู้สึกว่าตัวเองคิดผิด มันจ้องหน้านานเลยครับ

จะโดนต่อยไหมว่ะ ==* หาตัวช่วยรีบวิ่งไปหาไอเต๋าเลยครับ รีบพามันขึ้นห้องเรียน กลัวไอมาร์คฟิวขาด ซัดหน้าเอา.......

การเรียนวันนี้นับว่าโชคดีมากครับ เพราะคุณครูไม่เข้าสอน เย้ๆๆ สบายยย

ตอนนี้บรรยากาศในก้องก็เต็มไปด้วยเสียงเพลงกีตาร์จากไอเต๋า แล้วผู้หญิงก็นั่งร้องเพลง จับกลุ่มเฮฮา บางกลุ่มก็นอน ส่วนไอบ้ามาร์คมันก็นั่งคุยกับไอปั้น หัวเราะฮาอะไรกันหนักหนาไม่รู้ ส่วนผม.....เอิ่ม..กูจะเล่นอะไรดีว่ะ ==*

“มึงทะเลาะอะไรกับมันหรอว่ะ ไม่คุยกันเลย” ไออัดเข้ามาถามครับ

“ก็ไอมาร์คมันกวนตีนอ่ะ มันพูดไม่ดีใส่กู ทำเย็นชาใส่ด้วย” ผมตอบกลับคิดแล้วก็โกรธมันอีกแล้วววว

“โว๊ะๆ เรื่องแค่นี้เองมึง” มันบอก เรื่องแค่นี้หรอว่ะ

“อัด ขนาดเรื่องข้าวเหนียวหมูปิ้งยังทะเลาะกันได้เลย มึงจะเอาอะไรกับมัน” ไอบาสเข้ามาเสริม

“ข้าวเหนียวหมูปิ้ง โอ๊ยยย พวกมึงนี่ก็เนอะ”ไออัดส่ายหน้าแบบเอือม

“ก็มันไม่แบ่งกูอ่ะ ขอตั้งนานไม่ให้…แม่งง”ผมพูด

“แต่พอกูให้มึงก็เสือกไม่กินไง” ไอมาร์คพูด

มันมาตอนไหนว่ะ --*

แล้วกูควรทำไงต่อ --*

ง้ะ ดูมันมองดิ กลัวววววววว

“กูให้มึงกินแล้ว แต่มึงไม่กินเอง ใช่ไหม ?” มันมองหน้าผม ย้ำถามผมอีกครั้ง

ถ้ามึงจะมองกูแบบนี้ ต่อยกูก็ได้ ไอสัด!

“งอลเชี่ยไรไร้สาระว่ะ งี่เง่า” นั้นมาด่ากูอีก

ด่ากูให้พอๆ อยากด่าอะไรก็ด่า กูจะเงียบฟังมึง กูมันไม่มีสิทธิพูด สิทธิ์บ่น สิทธิ์งอลมึงอยู่แล้วนิ ทำเชี้ยไรก็ผิดอยู่คนเดียว มึงถูกตลอด

“ไม่ต้องมาด่ากูทางสายตา” รู้ทันกูอีก มึงฉลาดไปแหละ

“จะพูดอะไรก็พูดตรงๆดิ” พูดตรงๆ แล้วที่มึงเป็นเมื่อเที่ยง มึงยังไม่บอกกูเลย

“ไอบูมมม มึงจะให้กูพูดคนเดียวใช่ไหม?”อยากทำอะไรก็ทำ

“หนึ่ง”  นับเลขทำไม

“สอง” ง้ะ

 

“สา.....”

“ก็มึงอ่ะ เป็นอะไร ตอนเที่ยงก็ไม่เดินกับกู พูดไม่ดีกับกู เล่นด้วยก็ไม่เล่นด้วย มึงเป็นอะไรของมึงห้ะ! กูตามอารมณ์มึงไม่ถูกน่ะเว๊ย มึงโกรธอะไรกู กูง้อมึงไม่หาย มึงอ่ะแหละ เป็นคนทำให้ประเด็นมันเกิดขึ้นตลอด กูผิดอะไร ?”

เอิ่ม...กูพูดยาวไปป่ะ แล้วคือทุกคนเงียบฟัง

Mark

มันพูดมาซะยาว สงสัยคราวนี้โกรธจริงๆ รู้น่ะว่าผิดที่ไปทำแบบนั้นก่อน แต่จะมีใครเข้าใจผมบ้าง แค่อยากเว้นระยะห่าง แต่พอมันโกรธครั้งแรกก็คิดว่าจะไม่สนใจ จะได้ห่างกันไป แต่อยู่ๆความคิดนั้นก็หายไปทันที รู้อย่างเดียวว่าต้องทำให้มันหายโกรธให้ได้ รู้แค่นั้น ......

“แต่ตอนนี้กูง้อมึงอยู่ มึงก็ไม่ยอมหายสักที”

“ง้ออะไร ยังไม่เห็นมึงทำไรเลย เอาแต่ด่ากูเนี่ย”

ดูมันทำหน้า จับล็อคคอแม่งเลยยยยยย

“ปล่อยยยยยย” โวยวายไปก็เท่านั้น มึงตัวเล็กกว่า มึงต้องทำใจ

“แค่กูเดินมาพูดกับมึงก่อน ก็เท่ากับว่ากูง้อมึงแล้ว คิดอะไรเยอะ”

........................

“ก็มึงพูดไม่ดี”

“โอเคๆ กูขอโทษ อย่าโกรธกูน่ะครับ” พูดดีสุดล่ะ

“ดีได้แค่นี้หรอ”

“ต้องให้กูก้มไปกราบไหม?”

“ประชดอีกแหละ พูดดีๆไม่เป็นไง” เดินหนีกูเฉย

ได้ทีนี้เอาใหญ่เลย งอนกูจัง

กูยอมมึงแค่วันนี้แหละ...

“โอ๋ๆ น้องบูมอย่าโกรธพี่มาร์คน่ะครับ”

“น้อง พ่องงงงงง อ๊ากกกกกกก” ล็อกคอจับกดแม่งงงง พูดดีด้วย แต่ดูมันพูดมาพงมาพ่อง

“มึงตายยยยยยยย ฮร่าๆๆๆ” จับล็อคแล้วเหวี่ยงไปเหวี่ยงมา

“ขอโทษ มาร์คๆปล่อยๆ ฮร่าๆๆๆ” จี้เอวมันบ้างๆ

“พูดเพราะๆก่อน”เลิกจี้มันแล้ว

“เพราะๆ”

เอิ่ม....

กวนตีนครับบบบบบบบ

วันนี้มึงไม่ตายดีแน่ สงสัยมันรู้ชะตากรรม วิ่งหนีออกนอกห้องไปแล้ว

“มึงกลับมานี้เลยยยยย”

“แน่จริงมึงวิ่งให้ทันกูดิ แบร่” แลบลิ้นปิ้นตา อย่าใหกูจับมึงได้น่ะ ตายยยยย

“เตรียมตัวตายซะ!!!!!” แล้วก็วิ่งไล่มัน

วิ่งเล่นเหมือนเด็ก 10 ขวบ

นี่กูมาไร้สาระอะไรว่ะเนี่ย

แต่ชั่งเถอะ.....ก็มีความสุขไปอีกแบบ

ความรู้สึกแปลกๆแบบนี้มันคืออะไร ผมรักมันหรอ? รักแบบไหน? รักมากไหม?

ในวันนี้คำตอบมันไม่ชัดเจน รู้แค่ว่าวันนี้ที่อยู่ห่างกับมันไม่ใช่เรื่องดีสักเท่าไหร่ไอความรู้สึกแบบนี้ก็ปล่อยมันไปแล้วกัน ขอแค่ว่าอยู่เล่นกับมัน แกล้งมัน กวนมันไป แบบวันนี้มันคือความสุขของผมแล้ว




http://www.dek-d.com/board/view/3038565/ <<< โมเมนต์จริงๆของคู่นี้ ♥